Την Τρίτη 19 Μάρτη ανακοινώνεται η απόφαση της προσφυγής που έχει καταθέσει στο ΣτΕ η εργοδοτική ένωση των ιδιοκτητών φροντιστηρίων ΟΕΦΕ, κατά των διατάξεων Φίλη (άρθρο 30 του Ν. 4415/2016) καθώς αυτές κρίθηκε πως πλήττουν τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα και συνεπώς ζητούν την κατάργησή τους.
Συγκεκριμένα, διεκδικούν την αύξηση του πλήρους εβδομαδιαίου ωραρίου των εργαζομένων σε ΦΜΕ και ΚΞΓ από τις 21 ώρες στις 40 διδακτικές ώρες/εβδομάδα. Στην πράξη, εκτός δηλαδή από το προφανές, την καταστρατήγηση του πλήρους ωραρίου χωρίς να καταβάλλονται οι προσαυξήσεις υπερωρίας σύμφωνα με τον υπάρχοντα νόμο, μια τέτοια αλλαγή σημαίνει πως οι καθηγητές που απασχολούνται σε ΦΜΕ και ΦΞΓ κινδυνεύουν αφενός να μην μπορούν να συμπληρώσουν τον απαραίτητο αριθμό ενσήμων που χρειάζονται για να λαμβάνουν το επίδομα του ΟΑΕΔ, το οποίο δικαιούνται τους μήνες του καλοκαιριού όταν λήγει η σύμβασή τους, αφετέρου να χάσουν οποιαδήποτε προοπτική ώστε να βγουν κάποτε σε σύνταξη που τώρα πλέον φαντάζει αδύνατη.
Ταυτόχρονα, μια τέτοια αλλαγή στον ορισμό του πλήρους ωραρίου σημαίνει και την αναπροσαρμογή του θεσπισμένου κατώτατου μικτού ωρομισθίου των εκπαιδευτικών σε ΦΜΕ και ΚΞΓ από 7,43€, όπως αυτός αναπροσαρμόστηκε από 1/2/2019, στα 3,84€ για τις ίδιες ώρες, δηλαδή λίγο πολύ στο μισό! Με αυτή τους την αξίωση, οι 45λεπτες διδακτικές ώρες γίνονται σιγά-σιγά 60λεπτες, για να γλυτώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές, καθίσταται ακόμα δυσκολότερη η απόκτηση 25 ενσήμων μηνιαίως και επέρχονται άμεσες αλλαγές και στον μισθό. Φυσικά, εάν κάποιοι εργοδότες το θελήσουν μπορούν να αυξήσουν τις ώρες κάποιων εργαζομένων, ενώ κάποιοι άλλοι αναγκαστικά θα πρέπει να απολυθούν.
Είναι προφανές ότι όλα τα παραπάνω μετατρέπουν τα φροντιστήρια σε κάτεργα με τους καθηγητές να τραβούν κουπί σε γαλέρα. Το δίλημμα μεταξύ του να δουλεύει κάποιος καθηγητής εξαντλητικά 40ωρα, ρίχνοντας φυσικά και την ποιότητα του μαθήματός του, και του να βασίζει την επιβίωσή του στα 286€ το μήνα, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, θυμίζει κακό εφιάλτη. Είναι όμως μια πραγματικότητα που απ’ ότι φαίνεται καθόλου δεν ανησυχεί τους ιδιοκτήτες φροντιστηρίων που μπρος στο κέρδος δεν λογαριάζουν τις ανάγκες των εργαζομένων τους. Δεν το έκαναν παλιότερα, δεν θα το κάνουν και τώρα.
Οι φροντιστηριάρχες είναι ένα κομμάτι εργοδοτών το οποίο ωφελήθηκε στο έπακρο από την εφαρμογή των μνημονίων και την καταστρατήγηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων. Με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων το 2012, τα ωρομίσθια και οι μισθοί των καθηγητών ισοπεδώθηκαν. Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε φυσικά το θράσος με το οποίο ιδιοκτήτες μέσω ψευδοσωματείου διενέργησαν εκλογές-φαρσοκωμωδία, για να καταφέρουν να καταλήξουν την ωριαία αμοιβή για τους καθηγητές ΚΞΓ μόλις στα 3,52€. Τώρα προσφεύγουν στο ΣτΕ με την ίδια ουσιαστικά αξίωση.
Σήμερα, ένας καθηγητής με πλήρες ωράριο (21 ώρες εργασίας τη βδομάδα) αμείβεται με ψίχουλα, ενώ τα δίδακτρα που πληρώνουν γονείς και μαθητές παραμένουν σε δυσθεώρητα ύψη. Παρόλα αυτά, ακόμα και με αυτήν την κουτσουρεμένη εργατική νομοθεσία, οι εργοδότες είναι από τους πρωτοπόρους στην καταπάτησή της: όλοι οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε ότι η αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία οργιάζει, ότι η καταβολή δώρων και επιδομάτων είναι άπιαστο όνειρο για τους περισσότερους (έχουν σημειωθεί πολλά περιστατικά επιστροφής του δώρου στον εργοδότη, ενώ το επίδομα αδείας δεν είναι αυτονόητο σε όλες τις επιχειρήσεις), ότι οι υπερωρίες δεν πληρώνονται, ότι τα διάφορα «extra» (διαγωνίσματα, ενημερώσεις γονέων, εκδρομές, γιορτές Χριστουγέννων και καλοκαιριού, μίτινγκ, σεμινάρια-επιμορφώσεις, διόρθωμα γραπτών κ.λπ.) θεωρούνται υποχρέωση του εργαζόμενου και όχι εργάσιμος χρόνος.
Με την χυδαία προσφυγή τους στο ΣτΕ, η ένωση εργοδοτών επιχειρεί να καταστρατηγήσει τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα χιλιάδων εργαζομένων στα φροντιστήρια, υποβάλλοντάς τους σε μια διαρκή ανασφάλεια και ευτελίζοντας έτσι κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Ανεξαρτήτως της απόφασης του ΣτΕ αλλά και οποιουδήποτε δικαστηρίου, οι εργαζόμενοι του κλάδου δεν μπορούμε να ανεχτούμε την υπαναχώρηση σε ένα καθεστώς εργασιακής ζούγκλας. Η όποια συζήτηση για αναθεώρηση του υπάρχοντος νομικού πλαισίου θα έπρεπε να αφορά στην αύξηση των αποδοχών και στη βελτίωση των εργασιακών συνθηκών στα φροντιστήρια, και σίγουρα όχι στην επιστροφή στην απόλυτη εργοδοτική αυθαιρεσία.
Στις 19 Μαρτίου οι καθηγητές και καθηγήτριες στα φροντιστήρια απεργούμε, για να πάρουμε πίσω μισθούς και δικαιώματα, για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, για να θυμούνται οι εργοδότες ότι το κέρδος τους εξαρτάται από τη δική μας εργασία!
Αυτοοργανωμένο Σχήμα Καθηγητών ΑΣΚ
